Kopiec usypany w latach 1932–1938 na cześć Noblisty przez ludność z całej Polski oraz  zagranicy ma 15 metrów wysokości i w obecnym stanie wymaga zabezpieczenia przed negatywnymi skutkami poruszania się po obiekcie. Powiat Łukowski planuje gruntowną rewitalizacja Kopca H. Sienkiewicza  w związku z ogłoszonym konkursem nr RPLU.07.01.00-IZ.00-06-001/19, w ramach Osi priorytetowej 7 Ochrona dziedzictwa kulturowego i naturalnego, Działania 7.1 Dziedzictwo kulturowe i naturalne – projekty lokalne – w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa Lubelskiego na lata 2014-2020 pod nazwą „Centrum Kultury Sienkiewiczowskiej –  I etap podniesienia atrakcyjności muzeum, zabytkowego parku i kopca”.  Prace wokół Kopca mają polegać na uporządkowaniu i zabezpieczeniu go przed degradacją. Dokonane zostaną nasadzenia wokół terenu oraz montaż ogrodzenia. Ponadto prace będą polegały na remoncie i zabezpieczeniu przed ponownym uszkodzeniem serpentyny alejek dojściowych. Zaprojektowano odtworzenie ścieżek według pierwotnego obrysu oraz wzmocnienie górnej powierzchnię Kopca.

          W minionym roku obchodziliśmy 80. rocznicę usypania Kopca Henryka Sienkiewicza w Okrzei, który podobnie jak twórczość Noblisty jednoczył Polaków w odzyskaniu niepodległości. W dniu  24 października 1924 r. biskup podlaski w Siedlcach Henryk Przeździecki napisał list do młodzieży w swojej diecezji, w którym czytamy: (…) „Mistrz nasz urodził się w Woli Okrzejskiej. Czyżby nie było wskazanym, a nawet koniecznym, aby w miejscu jego urodzenia stanął kopiec, oderwał od egoizmu, związał zamiłowaniem Ojczyzny opartem na Bogu (…). Wy, młodzi, zwróćcie się do młodych z całej Polski, aby w [tej] pracy Waszej udział wzięli. Miłujcie Polskę, jak On miłować kazał. Młodzieży ukochana! Pamiętaj, żeś Podlaska, że Henryk Sienkiewicz z Podlasia”. Idea  bp. Henryka Przeździeckiego przemieniła się w czyn w postaci zawiązania 28 czerwca 1932 r. społecznego Komitetu Budowy Kopca – Pomnika Henryka Sienkiewicza  w Okrzei. Rozpoczęto od uroczystej Mszy św. w Okrzei 1 września1932 r. Planowano wiele lokalizacji tej budowy, ostatecznie rozpoczęto sypanie kopca na ziemi kupionej od chłopa Stanisława Kardasa. W latach 1932- 1938 zwożono tu i przesyłano ziemię z wielu miejsc w kraju i za granicą związanych  z pisarzem. Projekt wzorowano na kopcu Adama Mickiewicza w Nowogródku. Już na samym początku pracom przewodniczył proboszcz  parafii w Okrzei  – ks. Antoni Kresa. O sypaniu kopca zaczęła pisać prasa świecka i katolicka,  a wkrótce potem także polonijna. Do 1938 r. przyjeżdżały do Okrzei liczne wycieczki z całego świata. Piękne karty w tym dziele zapisała Polonia amerykańska m.in. z Chicago. Aby gromadzić fundusze na budowę, liczni artyści organizowali festyny i występy, w czasie których zbierano pieniądze. Wielka uroczystość odsłonięcia kopca z udziałem władz, duchowieństwa  i najbliższej rodziny pisarza  miała miejsce   2 października 1938 r. w obecności ponad 20 tys. osób. Kopiec poświęcił biskup podlaski, wygłaszając bardzo wzruszające przemówienie. Obecnie na szczycie kopca stoi popiersie pisarza, projektu Mariana Gardzińskiego z 1980 r., skierowane w stronę pobliskiego cmentarza, na którym pochowana jest matka pisarza Stefania Sienkiewiczowa. Ze szczytu kopca rozpościera się wspaniały widok na pobliskie pola, lasy, park w Woli Okrzejskiej, cmentarz i kościół w Okrzei. Są to miejsca gdzie upływało dzieciństwo i rozwijało się zamiłowanie do literatury przyszłego laureata literackiej nagrody Nobla.